Sociaal isolement: alleen wonen kan leiden tot sociaal isolement, wat negatieve gevolgen kan hebben voor de geestelijke gezondheid. Oudere mensen die alleen wonen, kunnen gevoelens van eenzaamheid en depressie ervaren, die na verloop van tijd kunnen verergeren.

Gezondheidsproblemen: Ouderen zijn vatbaarder voor gezondheidsproblemen, zoals chronische ziekten, waarvoor voortdurende medische zorg nodig kan zijn. Thuiswonen kan het voor hen moeilijk maken om toegang te krijgen tot noodzakelijke medische zorg en behandeling.

Cognitieve achteruitgang: naarmate mensen ouder worden, kunnen ze cognitieve achteruitgang ervaren, wat hun vermogen om zelfstandig te leven kan beïnvloeden. Dit kan het voor hen moeilijk maken om financiën, medicijnen en andere dagelijkse taken te beheren.

Veiligheidsproblemen: thuiswonende ouderen zijn mogelijk kwetsbaarder voor ongelukken of vallen, wat kan leiden tot ernstig letsel. Ze kunnen ook een groter risico lopen op uitbuiting of misbruik, vooral als ze geïsoleerd zijn of cognitieve stoornissen hebben.

Hoewel veel ouderen er de voorkeur aan geven om in hun eigen huis te blijven naarmate ze ouder worden, is het over het algemeen belangrijk om rekening te houden met de mogelijke risico’s en uitdagingen waarmee ze te maken kunnen krijgen. Het kan nodig zijn om aanpassingen aan de thuisomgeving aan te brengen of om aanvullende ondersteuning te zoeken om hun veiligheid en welzijn te waarborgen.